Het leven is mooi. Verliefd keek ik naar buiten waar een kleine sneeuwdeken de Groenmarkt bedekte. Vol bewondering keek ik naar de straat en zag dat we eigenlijk in een heel mooi stadje wonen. Terwijl ik langzaam keek hoe diverse sneeuwvlokken de grond bereikten werd ik aan de linkerzijde slinks gepasseerd door een zwarte schicht. Vol tarief happend naar alles wat op de grond viel had hij waarschijnlijk last van zijn cerebellum. De complete motoriek van een dronken aardbei.
Aan de ene kant kan ik enorm genieten van het weer maar het kan ook een complete verschuiving veroorzaken. Dat de wijnjaren in West-Europa behoorlijk kunnen verschillen, zowel in kwaliteit als in kwantiteit, is een vast gegeven. Bovendien verschillen de resultaten vaak ook flink per wijngebied. Dat geldt in hoge mate voor Frankrijk, met zijn grotendeels door de Atlantische Oceaan beïnvloede klimaat. De Languedoc en de Provence liggen meer onder invloed van de Middellandse Zee, dus daar zijn de verschillen tussen de jaargangen als regel kleiner.
Hoewel 2021 is de uitzondering die de regel bevestigt. Vanuit de media vernamen we de grote schade die de korte vorstperiode begin april had aangericht in de wijngaarden van de Bourgogne. Maar dit jaar zijn werkelijk vrijwel alle wijngebieden getroffen door problemen met het weer. Maar het is niet alleen de nachtvorst die zijn tol eiste. De opeenvolging van schadelijke weersomstandigheden, zoals vorst, hagel, onweer, zware regenval en zelfs een tornado (in en rondom Mercurey), heeft geresulteerd in een zeer kleine oogst.
Als klap op de vuurpijl was er in de loop van de zomer vooral de extreme meeldauwdruk in gebieden waar het veel regende, waardoor bladeren en druiven werden aangetast. Daarbij speelt een rol dat veel boeren tegenwoordig biologisch werken. Frankrijk beschikt inmiddels over een kwart van het biologische wijngaardareaal van de wereld. Maar bij biologisch boeren heb je minder middelen tegen meeldauw tot je beschikking. Het enige wat helpt is koper. Maar dat is ook niet in grote getalen voorhanden.
Nu de oogst in de kelder ligt horen we regelmatig berichten over de Bourgondische wijnoogst jaargang 2021. Helemaal een drama was het nieuws dat in sommige delen van de Côte Chalonnaise het zelfs stevig hagelde tijdens de oogst. De kwaliteit van de oogst is redelijk, maar 2021 zal in ieder geval geen topjaar worden, zoals de drie voorafgaande jaren dat wel waren.
Er een opbrengst geschat van een kleine 33 miljoen hectoliter gaan we in de archieven terug naar 1977 om een ongeveer even kleine oogsthoeveelheid te vinden. Alleen stonden er meer wijngaarden aangeplant. De oogst ligt daarmee zo’n 30% lager dan het gemiddelde van de afgelopen vijf jaar.
Maar de verschillen zijn groot, afhankelijk van het terroir en de aangeplante druiven. Witte druiven staan vaak op koudere plekken en zijn dus veel getroffen door de nachtvorst, zoals Sauvignon blanc in Bordeaux en Chardonnay in de Languedoc. Gebieden als Chablis en het zuiden van de Bourgogne, rond Pouilly-Fuissé, zijn zwaar de sjaak. De Jura meldt zelfs een 80% lagere oogst, de Elzas een daling met ‘slechts’ 17%.
Daar staat tegenover dat degenen die alle problemen hebben weten te omzeilen, dan wel op te lossen, uiteindelijk goede wijnen gemaakt kunnen hebben – hoe weinig ook. In de Champagne spreken sommige producenten van een goed jaar om een mooie millésimé te kunnen maken, door goede zuren en lage suikergehaltes – voor het maken van goede basiswijn voor champagne een groot voordeel. En in recente hete zomers een uitdaging. Ook uit de Loirestreek komen positieve berichten over de kwaliteit. Daarnaast liggen hier en daar nog wel wat onverkochte voorraden vanwege de covid-crisis van afgelopen jaar en de exportproblemen naar de V.S. Dat scheelt weer als er wijn moet worden geleverd.
Ik moest denken aan Jeroen (van Engh – Wijndomein Stokhem) en Wilco (Venhuizen – Bilderhof). Deze 2 Nederlandse wijnmakers hebben hier natuurlijk ook problemen van ondervonden. Nadat ik Jeroen opgebeld begon hij over een minder jaar maar niet dramatisch. Inmiddels hebben wij hier het klimaat van Noord Frankrijk van een paar geleden. Hij had wel een probleem, maar dat lig meer aan hem. Dit jaar geen Blancs de Noir, bij het persen waren er schillen meegekomen. In de schil zit de kleurstof, dus van witte wijn was geen sprake meer. Het was een hele licht rose…Ik hoor hem nog schelden. Maar zijn rode Pinot Noir kunnen moeiteloos voor een goede Bourgogne uit de Côte d’Or doorgaan. Hij werkt met 2 lijnen de Marilyn en de Marianne. Beiden hebben 9 maanden hout lagering. Het verschil zit in het vat. De Marilyn lagert op Amerikaans hout wat meer vanilletonen afgeeft. De Marianne lagert op gebruikte vaten uit de Bourgogne en levert een meer grondige tonen af. Beiden wijnen laten direct hun aroma’s van kersen en bessen zien met een mooie zachte tanine Licht gekoeld helemaal een feestje. En wij hebben ze gewoon in de winkel.
Recente reacties