Gisteren keken Patrick en ik elkaar een beetje balorig aan. Nu gebeurt dit wel vaker, maar sinds wij klanten in de winkel ontvangen, gehuld in een Tiroler danspakje, is ons leven niet meer hetzelfde. Onder het mom van een gezellig samenzijn (lees vrijgezellenfeest), hadden ze een Grüner Veltlinerproeverij bij ons geboekt.
Terwijl ik, quasi serieus, begon te oreren over oude wijnstokken, Phyloxera Vastratix en Botritus, waren de dames overmatig geïnteresseerd in de Brut van Willy Brundlmayer, waarmee ze ontvangen werden.
Na de 6e fles waren we de controle volledig kwijt. De macht over de computer werd overgenomen en spoedig vulden de warme klanken van Modern Talking de ruimte.
Terwijl de dames al zingend probeerden mijn alpha-mannen status af te breken, herstelde ik mij glorieus door te beginnen over Oostenrijkse wijnen. “Wat weten jullie eigenlijk van de Oostenrijkse wijnen?” begon ik dapper. Er sputterde er nog eentje tegen door te vragen of Herbert Immergeil tezamen met Schmutz Geilmacher ook wijnboeren waren, maar daarna ging ik gestaag door.
Vraag eens in je vrienden- en kennissenkring naar Oostenrijkse wijnen, begon ik voorzichtig. Mogelijk heeft iemand wel eens een Grüner Veltliner van de Albert Heijn gedronken. Of misschien beginnen ze over het wijnschandaal van 1985. Maar veel meer is er helaas bij veel mensen nog niet bekend over Oostenrijkse wijnen.
Dit heeft voor een belangrijk deel te maken met dat schandaal van 1985. In dat jaar werd bekend, dat een paar Oostenrijkse wijnboeren hun wijnen voller hadden willen doen lijken door toevoeging van antivries. Er vielen geen slachtoffers, niemand werd ziek, maar de Oostenrijkse wijnexport kreeg een gevoelige klap. Tot op de dag van vandaag heeft het imago van Oostenrijk als wijnland zich bij het grote publiek nog niet volledig hersteld. Zowel supermarkten als gespecialiseerde importeurs hebben de afgelopen jaren geprobeerd de Oostenrijkse wijnen weer aan de man te brengen, maar echt doorgedrongen zijn ze in Nederland nog steeds niet.
Dat is jammer, heel jammer. Want er komt echt geweldig goede wijn uit Oostenrijk. Zowel wit als rood, zoet als droog. De wijnen zitten over het algemeen in het midden tot hogere prijssegment. Voor bedragen tussen de 7 en 15 euro heb je echter keuze uit heel goede flessen wijn. De zoete wijnen zijn over het algemeen wat duurder, maar dat zijn ze dan ook echt waard.
Ze waren stil, ze hingen aan mijn lippen. Zachtjes hoorde ik Brother Louie krampachtig proberen de dames weer op de banken te krijgen. Wat kun je dan beter doen door er wat geschiedenis in te gooien.
Oostenrijk heeft al een lange wijngeschiedenis: waarschijnlijk kenden de Kelten al een drank van gegiste druiven. Zeker is dat de Romeinen in hun provincie Noricum de wijnbouw beoefenden.
Grote kloosters langs de Donau zorgden in de Middeleeuwen voor veel aanplant van wijnstokken.
In de negentiende eeuw vernietigden schimmelziektes en druifluis het grootste deel van Europa’s wijngaarden. Oostenrijk werd hierbij niet overgeslagen. Nadat de wijnboeren zich van deze ramp hersteld hadden, ontwikkelden de Oostenrijkse wijngaarden zich vooral na de Tweede Wereldoorlog in hoog tempo.
Wijnen werden echter gemaakt voor lokale consumptie en voor bulkexport naar landen als Duitsland en Italië. In die landen was grote behoefte aan goedkopere wijnen.
Ten tijde van het schandaal van 1985 had Oostenrijk al een vrij strenge wijnwetgeving, die daarna echter nog veel strenger is geworden. Want hoewel het slechts enkele kwaadwillende producenten betrof, alle wijnmakers in Oostenrijk hebben les uit het schandaal getrokken. Ze richtten zich vanaf dat moment vooral op kleinschaligheid en kwaliteit in plaats van kwantiteit.
En toen gebeurde het, terwijl Patrick en ik de Winzer Krems inschonken, begon Helga, naast de diverse kritiekloze ouwe-jongens-krentenbrood-leuk-gedaan-fijne-vent gesprekjes met ons, een reeks Triviant feitjes over het wijnhuis Winzer Krems;
- Of we wisten, dat Winzer Krems was opgericht in 1938.
- Zij vormt, met hun 1480 aangesloten leden en bijna 1000 hectare wijngaarden, een van de grootste coöperaties in Oostenrijk.
- Dat er een Gruner Veltliner was vernoemd naar de Lippizzaner hengsten van de Spanische Reitschule in Wenen.
- Dat deze Gruner Veltliner uit Kremstal, Niederosterreich kwam.
- Een bleek gele kleur heeft, vergezeld van een frisse geur van groene appels en wit fruit.
- Let op de sappige smaak met frisse zuren, abrikozen en appels.
- Kortom een plezierige witte wijn, geschikt voor vele drinkmomenten
Eh ja, dat weten we sputterden we. ‘Geef deze Gruner Veltliner dan de honneurs en maak hem maandwijn’, bromde ze.
Dus bij deze, in april 2016 is de Winzer Krems Gruner Veltliner de maandwijn. Uiteraard weer met een fikse korting.
Per fles van € 11,60 voor € 8,75
Per doosje van 6 van € 69,50 voor € 50,00
Dit alles als ode aan Helga.
Het bleef nog lang onrustig op de Groenmarkt.
Recente reacties