Drie jaar geleden alweer. De tijd gaat snel. Zeker als bij je vader in Zweden zit. Hier wordt het niets doen tot een kunst verheven en kun je je nog eens ouderwets vervelen. En dan ga je nadenken….
Over van alles, uiteraard eerst (heel veilig) kloppen de prognoses, heb ik alle aanbiedingen op een rijtje, haalt Dennis me wel op vanaf Eindhoven ? Maar ja, dit is ook na 10 minuten gefikst want deze vragen hebben een hoog retorisch gehalte.
Dan ga je eindelijk weer eens muziek luisteren en toen kwam het onvermijdelijke…
Black van Pearl Jam. Nummertje wat Ad en ik samen stilzwijgend luisterden.
Een periode zonder woorden, glas rode wijn in de hand (altijd een rode Bordeaux, Ad hield van de oude wereld), waarin we bevestigd kregen wat we eigenlijk al wisten.
Ondanks onze uiteenlopende karakters waren we in een korte periode vrienden geworden.
Als je langs fietste trok ik je de zaak in. Jij was mijn wandelende proefpanel. Want naast jouw bedrijfseconomische kennis had je een gigantisch goede smaak. Naast deze inbreng maakte je je zorgen. Over mijn gezondheid met name. Ik moest mee fietsen, boksen met Dirk, lopen over Noorderdijk, hou op. De zorgen weg lachend schonk ik nog bij. Als ik maar niet tegen Helly vertelde dat we weer aan de koffie zaten.
Tot 23 februari. Je voelde je niet lekker en ging wat eerder naar huis.
Wij zijn dol op iemand als Maarten van der Weijden, die ziek werd maar nu wel gewoon zes keer op een dag, in zijn zwembroek, Het Kanaal oversteekt. Maarten heeft daar zijn beroep van gemaakt, aan zalen vol mensen vertellen dat hij genezen is. Dat hij wilskrachtig was en dat hij heeft geknokt en gestreden. Hij is weer gezond en dat geeft ons blijkbaar hoop.
Ikzelf heb altijd een wat vervelend gevoel bij deze gezondheidsapostel die, waar ze het ook maar willen, komt vertellen dat hij een survivor is. Ik kijk naar Maarten en denk maar één ding: je hebt geluk gehad. Het dubbeltje is de goede kant op gevallen. De een gaat dood, de ander blijft leven. Een fascist wordt 104 en iemand die zwervers warme soep brengt, sterft op zijn 33ste aan een hartaanval. Dat komt omdat er maar één God bestaat. Die God heet Willekeur.
Ad, ik mis je. Mooie knor, ik hoop dat je van boven mee kijkt en niet bij hoeft te sturen.
Recente reacties